Is er iets zinlozer dan een zondagse toertocht? Nee, en juist daarom is het de perfecte tijdsbesteding voor the day after the night before. Ik zet de computer aan, surf naar www.random.org en genereer een getal tussen de een en tienduizend. Het is 6544. Voor een complete postcode heb je ook nog twee letters nodig en dus laat ik het toeval twee getallen tussen de een en zesentwintig bepalen. Het zijn 24 en 24, in het alfabet zou dat XX zijn. Goed, het doel van de reis is bepaald: 6544 XX. Deze postcode tik ik in bij routenet.nl en nadat ik ‘kortste route’ en ‘vermijd snelwegen’ heb aangevinkt, wordt mijn route berekend en uitgeprint: 116,8 kilometer te gaan.
Normaal duik je zo snel mogelijk de snelweg op, maar deze route leidt dwars door de stad en daardoor voel ik me meteen toerist met de toeristen. Niks je oriënteren of een stukje afsnijden, gewoon de route volgen: ‘1860 m. schuin rechts aanhouden naar Rhijnspoorplein’. Dat blijkt de kruising van Wibautstraat en Mauritskade te zijn, nooit geweten dat die een eigen naam heeft. Voordat ik de stad uit ben, ben ik al twee keer verdwaald omdat het niet meevalt commando’s letterlijk en zonder nadenken uit te voeren.
”t Is een tweebaansweg / En de zon breekt door / De wereld blijkt niet zo slecht’, zingt Raymond van het Groenewoud in mijn hoofd als ik de N-wegen afrijd. Het toerental houd ik zorgvuldig beneden de 2.200 zodat de motor zachtjes snort en het landschap in zondagse rust voorbijtrekt. Overal om me heen zie ik zinloze mobiliteit: op mountainbikes, achter de rollator, te voet, op skates. Hoogtepunt is het meisje dat, hooggezeten op een paard, aan het bellen is.
In Soest twijfel ik even om bij mijn tante Mieke op bezoek te gaan, maar nee, dat zou zin hebben en dat mag niet. Het dorp blijkt veel uitgestrekter dan verwacht en grenst bovendien direct aan Amersfoort, terwijl de afslagen op de snelweg toch dertien kilometer uit elkaar liggen. Mijn geografische kennis schiet met sprongen vooruit. Via de Heuvelrugroute – waar twee onbemande tankstations met bewakingscamera’s elkaar lijken te beloeren: ‘Jij een dubbeltje korting op een liter euro? Dat kan ik ook’ – kom ik in Amerongen en voert de route naar Eck en Wiel. ‘1460 m. verder’, zegt de routebeschrijving, ze rept met geen woord over de Rijn die je de weg verspert. Formeel heeft routenet.nl gelijk: voor de veerpont hoef ik niet af te slaan, dus waarom dat ding vermelden? Alleen omdat het hier om te janken zo mooi is, met een weidse hemelkoepel boven je hoofd en Marsman erin? Welnee, met dat soort sentimentaliteit laat een digitale reisgids zich niet in.
Na de kale Betuwe doorkruist te hebben, beland ik in Beneden-Leeuwen. Een lint van garages, drukkerijen en ander bedrijfsdozen voert oostwaarts. Je moet simpelweg rechtdoor over de N322, maar de routebeschrijving heeft moeite met de maar liefst vijf rotondes op rij. ‘Rotonde oprijden, na 50m. neem tweede afslag naar Van Heemstraweg’. Op een van die rotondes laat Druten met een bord weten dat het een stedenband heeft met het Poolse dorp Witnica. Bordjes met stedenbanden heb ik meer gezien vandaag: Kedzyrsyn Kozle, Klásterec nad Ohri, Liberec. Een Europees panorama van zinloze mobiliteit ontvouwt zich voor mijn geestesoog.
Voorlopig moet ik het doen met de aankondiging ‘Rijk van Nijmegen’. Even wordt de omgeving weer landelijk, met boerderijen en bomenlanen, maar een elektriciteitscentrale en containerkranen maken daar bruut een einde aan. Langs een gigantische Gamma, bij een flat van tien verdiepingen links en dan de eerste rechts. Rijtjeshuizen met hier en daar een dakkapel, pleintjes met garageboxen, twee huizen die te koop staan: welkom in de Cimbaalstraat.
Om het de lezer makkelijk te maken heeft postcode.nl een computerprogramma geschreven dat in één keer de bestemming genereert. Surf naar www.postcode.nl/zinloos.