‘Nee, u mag er niet in, dit is privéterrein,’ zegt de bewaker die uit zijn wachthokje komt als ik me aan de poort meld. Dat ik rotondoloog ben stemt hem niet milder, de slagboom blijft omlaag, zonder accreditatie is het parkeerterrein van Eurocontrol verboden terrein.
Gelukkig kun je deze privérotonde vanaf de openbare weg ook zien liggen, en juist dan maakt ze een pronte indruk: het lijkt net alsof de witte vlaggenmasten in strenge slagorde op het middeneiland staan. In werkelijkheid staan ze erachter, maar zulke laagbijdegrondse pietluttigheden zijn niet besteed aan een organisatie die zijn blik naar boven richt. Of eigenlijk naar binnen.
Eurocontrol is verantwoordelijk voor het Europese luchtruim. Op het hoofdkwartier aan de Raketlaan – nomen est omen – probeert het de Europese lappendeken van 67 luchtzones te vereenvoudigen. ‘Building the Single European Sky’ heet dat, en dat vereist dossiers vreten en eindeloos vergaderen. En dat is precies de reden dat Eurocontrol voor Brussel koos.
Nu zit de organisatie nog eenzaam aan de gewestgrens, maar op het naastgelegen bouwterrein verrijst het reusachtige nieuwe hoofdkwartier van de Navo, ook een club die ingenomen moet zijn met een adres aan de Raketlaan. De infrastructuur zelf gaat eveneens op de schop: de tunnel voor het doorgaande verkeer naar de luchthaven is al klaar, aan de trambaan en een dubbele rotonde voor de afslagen naar de Navo en Eurocontrol wordt hard gewerkt.
Op de artist impression zijn deze rotondes grasvlaktes zonder versiering. Met twee grote bespelers van het luchtruim als buren moet dat toch beter kunnen. Als ze nu allebei een raket voor het middeneiland sponsoren, dan heeft Brussel een glorieuze entree voor de reizigers die van Zaventem komen. Te martiaal? Okay, twee gigantische parabolische radiotelescopen spreken ook tot de verbeelding. En als dat allemaal te duur wordt, zet dan op zijn minst de vlaggenmasten van Eurocontrol op de middeneilanden, die staan nu op privéterrein toch maar misplaatst.
