Ook mannen mogen zich tegenwoordig bekommeren om hun lijf, ze hebben er zelfs een eigen blad voor: Men’s Health. Maar nog steeds moeten ze hun hang naar uiterlijk vertoon verpakken als ‘werken aan je gezondheid’. ‘Wasbord! … over 8 weken al resultaat.’ Een feloranje pijl wijst naar de gespierde buik van de man op de cover van Men’s Health. ‘Allemaal verkooppraatjes’, zegt de Hindoestaanse sigarenboer bij wie ik een stapel mannentijdschriften koop, ‘vier jaar heb ik op een sportschool gezeten. Elke dag trainen en nog geen wasbord.’ Inmiddels is hij al weer twee jaar gestopt: ‘Getrouwd hè, je weet hoe dat gaat. Dat kun je niet combineren met de sportschool, dat kost te veel tijd. En geld.’ En hij rekent voor: 95 gulden per maand lidmaatschap plus nog eens 150 in de maand aan voedingssupplementen. ‘En dan wil je mooie kleren natuurlijk, Versace, dat staat perfect op een getraind lijf.’ Hij schudt zijn fraai getrimde ringbaardje, hij is pas eind twintig en is ‘best tevreden’ met zijn uiterlijk. Misschien wordt hij opnieuw actief als hij rond de veertig constateert dat zijn buik het zicht op zijn tenen verhindert. Zoals Ad Neefs uit Hedel die ‘een nieuw lichaam’ heeft gewonnen bij de prijsvraag in Men’s Health Tenminste: op kosten van de redactie moet hij ‘de strijd met de frikadel en het whiskietje-cola’ zelf aangaan. Op de foto lijkt hij acht maanden zwanger. IQ versus QI Sinds september vorig jaar ligt het tijdschrift Men’s Health in de kiosken. Tot dan toe moesten mannen het stellen met sporadische artikelen over gezondheid in bladen als Man, Esquire en Playboy. Want de algemene gezondheidsbladen zijn in de praktijk gericht op vrouwen. In een blad als Beter blijft de aandacht voor mannen beperkt tot advertenties als ‘Mannen 50+ let op uw prostaat!’ Of neem de cover van het jubileumnummer van Top Santé: ‘Tien vragen over erfelijkheid… Lézen, samen met je moeder!’ Niet bepaald een aanmoediging voor mannen. En de eveneens jubilerende concurrent Santé werft op de omslag met een groot gynaecologieonderzoek. In beide laatste bladen ook veel ontboezemingen van redactrices: jeugdfoto’s, hartsgeheimpjes, tobberijtjes, frustraties. Van deze persoonlijke aanpak is in mannenbladen niet veel terug te vinden. Van spirituele workshops en aurareading evenmin. Gezondheidsartikelen voor mannen beginnen met statistieken, medische termen en percentages. Mannen zijn dol op zinsneden als ‘wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond’. Er duiken ook veel deskundigen op, zoals een bijzonder hoogleraar in de fysiologie en pathologie van de seksualiteit en een ‘stressprofessor’. En: meten is weten, dus komen er formules aan te pas. Met een calculator in de hand bereken ik mijn Quetelet Index: 19. Nooit geweten dat ik naast een IQ ook nog een QI heb. Wat 19 betekent blijft duister, alleen de categorieën 20-25 (gezond), 26-30 (te zwaar) en hoger dan 31 (gevaarlijk) passeren de revue. Magere mannen horen kennelijk niet tot de doelgroep. Men’s Health wijdt maar liefst veertien redactionele pagina’s aan afvallen. Vooral de buik moet in model gemarteld: weg met de horeca-spoilers, love handles, zwembandje of welke bijnaam de vetopeenhoping rond het middel verder nog heeft. Embonpoint heet hij in ieder geval niet meer: letterlijk ‘in goede conditie’, dat is een woord uit lang vervlogen dagen toen een buik nog een teken van welvaart was. En dus moeten we sporten. Niet zomaar wat aanklooien, nee, een uitgewogen programma waarvoor je eerst je ‘trainingshartslagzone’ moet weten. De mijne loopt van 118 tot 155, tijdens een work out moet mijn hartslag daartussen liggen zodat mijn lichaam ook nog calorieën verbrandt tijdens mijn slaap. ‘Vrouwen en mannen zijn het erover eens dat de buik ’s mans grootste zorgenkind is’, zegt redactrice Frederike Geerdink van VIVA. Zij schrijft de serie Anybody waarin stellen zich naakt laten fotograferen en over elkaars lichaam vertellen. Na de buik komen de borst – krijgt hij ook borsten? – en verrassend genoeg: de voeten. Bij de sterke punten komt de borst terug, gevolgd door billen en benen. Beharing blijkt zelden een probleem: ‘De hoeveelheid borsthaar vindt de vrouw eigenlijk altijd precies goed, of hij nu veel of weinig heeft.’ Junkie-look Volgens het klassieke beeld moet een man sterk en gespierd zijn: de krijger. Toen ik een jaar of veertien was knokte ik vaak met mijn anderhalf jaar jongere broer. We waren aan elkaar gewaagd en wilden weten wie de snelste was, de sterkste, de populairste. Een belangrijk twistpunt was wie de breedste schouders had. Ik dacht dat ik kans maakte, tot mijn vader ongevraagd het pleit besliste: ‘Maar natuurlijk is hij de breedste, dat zie je toch zo?’ Vanaf dat moment zag ik het zelf ook haarscherp. Twee dingen kon ik doen: bodybuilding, of een andere manier vinden om me te onderscheiden. Het waren de jaren zeventig en in David Bowie, de androgyne rockster die steeds van gedaante wisselde, vond ik een voorbeeld. Een tijdje lakte ik mijn nagels en onderlijnde ik mijn ogen, een betere manier om te provoceren heb ik daarna niet meer gevonden. En nog steeds is make up voor mannen taboe, tenzij het dienstbaar is aan werk – poeder in de tv-studio, groene vegen in het leger – of voldoende onzichtbaar – camouflagestift voor een pukkel. Maar er is nog hoop voor mij. In het trendy blad Man figureren vooral magere jongens, met leptosome trekken. Een beetje de junkie-look. Sommige modellen zijn stevig gebouwd, maar de glanzende bodybuilders zijn hier duidelijk passé. In het hoofdartikel schetst cultuursocioloog Carl Rohde de verschuiving van het mannelijke ideaalbeeld. De viriele mannelijke helden uit het begin van dit decennium hebben afgedaan, hun plaats is ingenomen door ‘bonestakerige jochies op het breekpunt van de adolescentie’. Hoera: de Chippendales zijn uit. Tenminste volgens de couturiers en trendwatchers. Geheugenspray Mannen hebben bladen hard nodig om informatie te krijgen over hun lijf. Want met elkaar praten over uiterlijkheden is er niet bij. Een heimelijke blik in het zwembad, een schertsende opmerking, daar blijft het wel bij. Mannen geven steeds meer geld uit aan schoonheidsproducten, maar een grote toilettas bestempelt je toch een beetje tot mietje. En een föhn te leen vragen in de kleedkamer van een sporthal kan makkelijk worden uitgelegd als een ongewenste vrijpostigheid. Samen tutten en klagen – ‘Heb jij nou ook zo’n last van hangbillen?’ – is er niet bij. Eén keer heb ik dat maar meegemaakt, op een katerige ochtend na een feest waar veel gasten bleven slapen. Tijdens het ontbijt kwam het gesprek op de voor- en nadelen van aftershave, neusharen – knippen of uittrekken? – en harde teennagels. De vrouwen aan tafel hielden zich muisstil, bang om het intieme moment te verstoren. Eigenlijk vinden mannen hun lichaam een apparaat dat het gewoon moet doen. Oké, ze zijn tegenwoordig bereid om periodiek onderhoud te plegen, maar hun leefstijl veranderen, liever niet. Mankementen los je op met pillen. En dus wijdt Men’s Health een groot verhaal aan smart drugs, pilen om de potentie en creativiteit te verhogen en vet en spanningen af te breken. Ideaal: lekker de beest uithangen en met een pilletje alle vermoeienissen, vervetting en veroudering wegslikken. Natuurlijk dekt de redactie zich in met een waarschuwing in kleine letters ‘gebruik geen medicijnen zonder begeleiding van een arts’, maar de strekking van het verhaal is het tegenovergestelde. Bij elke pil – van de ‘yoga in doordrukstrip’ tot de ‘geheugenspray’ en de ‘potentiepil’ – wordt verwezen naar de internet-apotheek, compleet met webpagina’s. Make up Men’s Health is de polderversie van een Amerikaans concept. Het moederblad ziet het lichaam nog meer als een machine die moet worden afgesteld en belooft een strakke buik in drie weken, een ideaal waarvoor de Nederlandse man acht weken nodig heeft. Omdat Amerikanen er bloedfanatiek tegenaan gaan – en uit angst om aansprakelijk gesteld te worden – heeft de Amerikaanse versie tegelijk meer oog voor de gevaren van de gezondheidsmanie. Een verhaal over liposuctie (vetafzuiging) is geïllustreerd met een grote glazen schaal met bloed en vet. Terwijl de Nederlandse versie smart drugs promoot, bespreekt de Amerikaanse redactie de risico’s van Viagra en de gevaren van kruiden als medicijnen. ‘In Amerika heerst een heel sterke fitness-cultuur’, zegt de Nederlandse hoofdredacteur Ron Westerhof, ‘dat zit tegen bodybuilding aan. In Nederland werkt dat niet, dan kom je in de foute hoek terecht.’ Wij streven naar een gezonde geest in een gezond lichaam.’ En dus besteedt de Nederlandse Men’s Health ook aandacht aan geestelijk leven: hoe win je ruzies van je vrouw, wijze raad van grijze mannen en een test voor stress op het werk: ‘Ben jij ook slachtoffer van je meerdere?’ Westerhof moet met zijn blad nog een tweede klip omzeilen: de uitstraling van homoblad. ‘Begrijp me goed, ik hoop dat alle gays ons blad kopen, maar dat moet niet ons imago bepalen. Huidverzorging kan wel, make up is een stap te ver.’ En dus staat er wel een groot verhaal in Mens’ Health over mannencrèmes tegen rimpels – ‘Acht redenen om uit de potjes van je vriendin of vrouw te blijven’ – maar zal de lezer tevergeefs zoeken naar artikelen over eye-liner en rouge. Zwabberbillen Het succes van mannenbladen – Men’s Health bereikte in driekwart jaar een oplage van 50.000, in het najaar wordt de frequentie verdubbeld – bewijst dat mannen zich bewust worden van hun lijven. Maar nog steeds hebben bladen voor mannen het opvallend weinig direct over het uiterlijk. Ze kiezen voor de omweg van gezondheid: een mooier lijf is dan ‘mooi meegenomen’. Toch gaan gezondheid en schoonheid lang niet altijd samen. Kijk op zonnige dagen maar eens in het Vondelpark, als skatende mannen in half ontklede staat hun rondjes draaien. Serieus werken ze aan hun conditie, maar daarbij vergasten ze de omstanders wel op een parade van zwabberende billen, behaarde ruggen en hangende buiken. Heren toch, er is een veel effectievere methode om uw uiterlijk te verfraaien dan bodybuilden en workouts. Houd gewoon uw kleren aan.
Taal / Language
Boeken
- Leven onder het luchtruim
- Bouw in de buurt – Leidraad voor Nederland
- Slim Zand – Hoe ASML verscheen in Veldhoven
- Asfaltreizen – Een verkenning van de snelweg
- Binckhorst Magazine
- De marktgids voor Amsterdam
- De mobiele stad – Over de wisselwerking van stad, spoor en snelweg
- De Ronde van U.
- De vierkante meter
- Eigen baas – Kort & krachtig
- Eindhoven Hoofdstad
- Groeten uit Vinexland
- Handboek Eigen Baas (gratis)
- Het land van Lely – Reisboek in 103 stukken
- Kruispunt Utrecht
- Kunstwerken & Kunstwerken
- Lelysteden – Een associatieve reisgids
- Naar een alzijdig station
- Onder Weg!
- Ruimte voor de Amsterdamse binnenstad
- Snelweg x Stad
- Stedelijke vraagstukken, veerkrachtige oplossingen
- Streetwise Rotterdam
- Turtle 1 – De auto uit Afrika
- Wij zijn goed
Kranten en tijdschriften
Projecten
Onderwerpen
Series
- De kust
- De lunch
- De markten van Amsterdam
- De mobimens
- De telefooncel
- Dossier A2
- Dossier A4
- Dossier A10
- Dwars kijken
- Expats
- Fietsverkenningen zuidwestflank Amsterdam
- Get your kicks on the E3
- Groeten uit Vinexland
- Het ontwerp
- Het product
- IJ-tje
- Na dato
- Noord-Amsterdam
- Poldernormen
- Rond Brussel
- Sloop
- Stedenatlas
- Strijd om de ruimte
- Tand des tijds
- Turtle 1
- Wat doet dat daar
- Weststrook
- Zinloze mobiliteit
Trefwoorden
- Aids
- Amsterdam
- Architectuur
- Auteursrecht
- Auto
- Bajes
- Bedrijventerrein
- Berlin
- Bos en Lommermarkt
- Brussel
- China
- Corona
- Drugs
- Eindhoven
- Fietsen
- Ghana
- Groot-Amsterdam
- India
- Luchthaven
- Markt
- Monumenten
- Ontwerpen
- Openbaar Vervoer
- Openbare ruimte
- Psychiatrie
- Reclamemasten
- Rotterdam
- Schiphol
- Shopping
- Snelweg
- Teksten voor fotoboeken
- Toerisme
- Veiling Aalsmeer
- Veldhoven
- Verboden toegang
- Verrommeling
- Vinex
- Wegen