De romantische journalist

Via het Taalcafé kwam ik in contact met Diane Daniel, een Amerikaanse journalist. We mailden eerst een paar keer en ook al staat onder haar mails als voetregel Based in Eindhoven, the Netherlands, ze woont toch echt in Zeelst en nu hebben we eindelijk een afspraak. De beschrijving van haar groene buitenbrievenbus klopt: er zitten roze bloempjes op geplakt – My little American way of trying to make that ugly mailbox a little prettier – dus ik loop de oprit op en bel aan.
Diane is in werkelijkheid even hartelijk en overweldigend Amerikaans als per mail. Ze verontschuldigt zich dat ze na vier jaar nog steeds moeite heeft met Nederlands, dus we spreken Engels, doorspekt met Nederlandse woorden. Het was de liefde die haar van Florida naar Veldhoven bracht, haar vrouw kreeg een baan bij Philips en ze zochten een huis in een straal van vijftien kilometer rond de High Tech Campus zodat zij op de fiets naar haar werk kon. Haar vrouw is Nederlandse, vandaar.
Dat het Veldhoven werd, had in eerste instantie alles met geld te maken: ‘Hier krijg je meer value for money’. Maar inmiddels is ze gevallen voor de dorpse idylle van Zeelst: de kerk, de molen, de smalle straatjes, de huisarts om de hoek. Alleen van de kermis heeft ze een afkeer: ‘Elk café bouwt dan een overdekte buitenbar, overal staan dranghekken en het is vijf nachten lang alleen maar zuipen en dreunende muziek, dat heeft met cultuur of authenticiteit niks meer te maken.’
In de cafés van Zeelst voelt ze zich evenmin thuis, gelukkig is er één uitzondering, de Zilster Pub: ‘Tjerk en Manouk, die het café vorig jaar november hebben overgenomen, zijn very welcoming en dat trekt een gemengd publiek, er komen bijvoorbeeld ook ASML’ers.’ Samen met ’t Oude Slot en de bibliotheek, waar ze naar het Taalcafé gaat, is het een van haar favoriete plekken in Veldhoven.
Vanaf het begin trok Diane er actief op uit om vrienden te maken. Ook al is haar vrouw Nederlands, het blijft lastig met locals in contact te komen: ‘Veldhoven is zoveel geslotener dan Florida. De meeste mensen wonen hier al hun hele leven, ze hebben simpelweg geen behoefte aan nieuwe contacten.’ Langzaam bouwde ze in Veldhoven een indrukwekkend gevarieerde expat-kennissenkring op. Maar het was wel sprokkelen, zegt ze eerlijk: ‘Veldhoven is een bedroom community, er is hier geen natuurlijke plek waar expats elkaar treffen. Dat is in Eindhoven een stuk makkelijker, maar ik heb nu eenmaal hier mijn hart verpand.’