Een fontein met een abstract gebeeldhouwde menhir in het midden. Welke diepere betekenis zou daarin schuilen? Op een bordje staat ‘Oog-in-oog’, dat is vast de naam van het kunstwerk. Op een ander bordje staan twee namen: burgemeester J. Gooskens en voorzitter M. El Khattabi. Dat moeten dan wel de mensen zijn die het kunstwerk betaalden.
De logo’s bij hun namen zijn bijna helemaal uitgewist, dus het is nog niet zo gemakkelijk uit te maken van welke gemeente Gooskens burgemeester is. De rotonde ligt in de wijk Frans Hospitaal, die onder drie gemeentes valt. Google Maps leert dat dit punt nog net in Sint-Agatha-Berchem ligt. Maar waarvan El Khattabi voorzitter is? Heel vaag schemeren de letters BIWD door, wat blijkt te staan voor Brusselse Intercommunale voor Waterdistributie. Het waterleidingbedrijf dus, opgericht in 1989. Ter gelegenheid van haar tienjarig bestaan sponsorde de BIWD overal in de stad fonteinen en een daarvan kwam op deze rotonde terecht.
Een fontein is het symbool van kracht, vernieuwing en eeuwige jeugd. Dat paste goed bij het Frans Gasthuis waarnaar de wijk vernoemd is, een eerbiedwaardig ziekenhuis met een kraamkliniek en een afdeling kindergeneeskunde. Maar de tijden veranderden: het Gasthuis ging in 2008 failliet en werd overgenomen door een kliniek voor de ‘revalidatie van oudere mensen’. Niet onlogisch voor een wijk die in rap tempo veroudert, ze staat in de toptien van alle vergrijzingslijstjes van de 145 wijken van het gewest.
Het voordeel van symbolen is dat je ze vrijelijk kunt interpreteren. Neem de titel, die kun je ook opvatten als oog in oog met de dood; de begraafplaats van Sint-Jans-Molenbeek ligt per slot van rekening net zo dichtbij als de kliniek. En ook de sponsor buigt soepel mee met de nieuwe realiteit: sinds kort is de BIWD niet meer alleen verantwoordelijk voor de waterleiding, maar ook voor de riolering van het gewest. Misschien staat het waterbekken dus niet symbool voor de bron maar voor het afvoerputje.
