Als een brede botsauto komt het veer op de het centraal station afgevaren, je vraagt je af of het wel tussen de steigers aan weerszijden past. Ook de stuurman lijkt te twijfelen en corrigeert nauwkeurig zijn koers eerst een beetje naar rechts, dan een tikje naar links. De zware rubberen stootkussens zijn in ieder geval niet overbodig: het veer botst tegen beide zijden, de wrijving haalt de snelheid uit de boot. Een halve meter voor de wal slaat de motor achteruit, het veer komt precies tegen de kade tot stilstand. Klemvast ligt-ie, aan drie zijden omklonken door de vaste wal.
Aan de overzijde, in noord, is plaats genoeg. Daar is de aanlegplek een meter of drie breder dan het veer en kan de stuurman losjes inparkeren. Ziet er meteen een stuk professioneler uit.
