Weteringcircuit moet verstilde plek worden

PublicatieHet Parool, 6 februari 2013
BeeldFrank van Zuilekom, Milad Pallesh en Maarten Hoeijmakers
TrefwoordenAmsterdam

Het Weteringcicuit is nu nog een treurige rotonde. Zonde, want hier kruisen twee belangrijke lijnen van de stad elkaar: de Singelgracht en de Rode Loper. Een prijsvraag van de Academie voor Bouwkunst levert munitie op voor revitalisering.

 

Bij een verkiezing voor het lelijkste plein van Amsterdam, zou het Weteringcircuit hoge ogen gooien. Het is een onherbergzame rotonde, waar trams en auto’s hun rondjes draaien en fietsers moeten zigzaggen om veilig aan de overkant te komen. Ontluchtingskokers voor de metro ontsieren de toegangswegen en aan de zijkant staat een tuttige poffertjeskraam die je eerder op de Utrechtse Heuvelrug zou verwachten dan als sluitstuk van de Rode Loper, die de gemeente wil uitrollen tussen CS en Weteringcircuit.
Als het aan Milad Pallesh, Frank van Zuilekom en Maarten Hoeijmakers ligt, wordt dat radicaal anders: ze stellen voor om van het circuit een verstilde plek te maken, waar de reiziger net als vroeger de stad in haar volle glorie ziet liggen en waar hij een moment van verstilling ervaart voor hij naar binnengaat. Golden Smile heet hun plan, afgelopen vrijdag won het een van de drie eervolle vermeldingen van de prijsvraag van de Academie van Bouwkunst. ‘Een geweldig idee, daar trek je toeristen mee,’ luidde de reactie van Yelli Alkema, voorzitter van de stadsdeelraad centrum.
De studenten moesten niet alleen het Weteringcircuit zelf aanpakken, maar tegelijk ook een idee ontwikkelen voor de hele Singelgracht, die door de Academie De vergeten gracht is gedoopt. Tot halverwege de negentiende eeuw was dit de vestingwal die Amsterdam omgordde en de vijand buitenhield. Van die trotse rol is weinig meer over, tegenwoordig is het een rommelige autogordel om de binnenstad.
In het plan Golden Smile maakt de gracht plaats voor een rietlandschap dat de stad omzoomt. Wandelaars en joggers krijgen een acht kilometer lang houten plankier, van de Haarlemmerpoort via het Leidsebosje naar de Muiderpoort. Het Weteringcicuit is een van de vijf geplande overstappunten, waar automobilisten de tram en metro kunnen nemen. En poffertjes eten, want de oude kraam krijgt op het dak van het kruisvormige transferium een nieuwe kans. Eigenlijk zouden ook de beroemde dichtregels van het circuit – ‘Een volk dat voor tirannen zwicht’ –, daar terug moeten komen.
De andere twee bekroonde plannen zijn het idee om drie heel ranke torens op het Weteringcircuit te zetten, die niet alleen als parkeergarage dienen maar ook energie opwekken, en het plan voor een serie bruggen die de binnenstad en de negentiende-eeuwse gordel inniger met elkaar moeten vervlechten. Alle ontwerpen zijn nog tot en met 4 maart te zien in de Academie van Bouwkunst, Waterlooplein 211-213.