In de avondschemering hobbelen terreinwagens over de verkeersdrempels naar huis. Het is spitsuur in Vinex-land, zoals hier in de bijna afgebouwde Amersfoortse wijk Nieuwland. Deze opvolger van Kattenbroek – Nederlands beroemdste nieuwbouwwijk van de jaren negentig – wordt omgord door een ringweg met rotondes. Het is aan deze buitenring dat de telefooncellen hun plaats hebben gevonden. Op de hoogte waar de Patriciërslaan de wijk indringt, staat cel UT4502. De beide letters verwijzen naar de oude PTT-districtsindeling, UT staat voor Utrecht en een deel van Flevoland.
Je zou verwachten dat stedenbouwers wikken en wegen over de plaats van telefooncellen in nieuwe woonwijken. De openbare telefoon heeft immers een sociale functie: bejaarden moeten er makkelijk kunnen komen, jongeren hangen er graag rond. En bovendien: een telefooncel is een in het oog springend object dat je niet overal kunt neerplempen.
Maar niets van dat alles: de moderne Vinex-wijken worden tot op de stoeptegel uitgedetailleerd, en vervolgens gaat het hele plan naar KPN Telecom die zelf mag bepalen hoeveel cellen er komen en waar. Telefooncellen worden met net zo weinig egards behandeld als trafohuisjes, gasverdeelstations en vuilcontainers: ze vallen onder de nutsbedrijven.
Pas als de stoepen en straten klaar zijn, en de huizen bewoond, worden de telefooncellen geplaatst. Er komt een grasgroen bestelbusje aanrijden en mannen beginnen de keurig gelegde stoep weer open te breken. Groot onderhoud: de wijk is een echte wijk geworden.
