Ik ben preuts. Het heeft me veel moeite gekost om het toe te geven, maar sinds kort verzet ik me er niet meer tegen. Sterker nog: ik kan niet langer zwijgen nu de straten een parade van diepe decolletés, nerveuze strings en minimale topjes zijn geworden. Gek word ik van al die blote billen, buiken en borsten die ongevraagd in mijn gezicht worden geduwd in parken, op terrasjes, in de trein. Zelfs hoogzwangere vrouwen kunnen het niet laten om hun navelpiercing in het openbaar te showen.<br /> En dan de reclame waarmee ik op straat bestookt word: een gsm'tje dat bij wijze van penis in een minuscuul damesslipje steekt, een lipstick tussen de beugel van een uitpuilende beha, een vamp met inkijk tot haar navel die werft voor mannenkleding. <i>Sex sells</i>. Het kan geen toeval zijn dat borden voor buitenreclame 'billboards' heten, zoveel onverpakt vlees wordt erop tentoongesteld. De Iraanse schrijver Kader Abdolah constateerde geschrokken dat hij vanuit een gesluierd land plotsklaps in een halfnaakte samenleving terecht is gekomen. <br /> Bureau Bodyfashion Promotion vindt het nog lang niet genoeg: dit najaar laten ze ter gelegenheid van de Week van de Lingerie een trein met huppelkutjes in sexy lingerie door het land rijden. Op veertig stations geven die shows en mini-workshops. Dat is volgens de woordvoerster nodig omdat winkels te hoogdrempelig zijn. Dus moet ik me weer een week per auto zien te verplaatsen. Maar ook dan moet ik oppassen hoe ik rijd: op de A4 tussen Amsterdam en Rotterdam word je bijvoorbeeld bijna geplet tussen de reuzenborsten van een dame die op een sexlijn gebeld wil worden. <p>Begrijp me goed: ik heb niets tegen blote vrouwen, maar wel graag op de daartoe bestemde plaats en tijd. Ik heb een kantoor op de Amsterdamse Wallen, en ik zou ontzet zijn als er ineens luiken voor de ramen zouden moeten. En een verbod op blote-borstenposters in garagekantines lijkt me een ernstige aantasting van de arbeiderscultuur. Ik erger me alleen aan de ongevraagde vleesshow die me op elke straathoek ten deel valt, van Tietjerksteradeel tot Kuttingen, en die ik met geen mogelijkheid kan ontwijken. <br /> Wees toch niet zo intolerant, zeggen vrienden, maar het probleem is dat die boodschappen op mij persoonlijk worden afgevuurd. Ze mikken op mijn biologische reflexen, en met succes: voor ik het besef is mijn blik naar een blote boezem getrokken en wordt de reclameboodschap erin geramd.<br /> Voor de dames en heren die in verregaande staat van ontkleding over de straten paraderen geldt hetzelfde als voor de vieze reclameplaatjes: ze willen juist dat ik niet neutraal blijf, exhibitionisten hebben publiek nodig want sexy rondparaderen achter gesloten gordijnen doen alleen de laatste drie travestieten die in Nederland nog niet uit de kast zijn gekomen. Ik ben het zat: ik wil jullie publiek niet zijn.</p><p>Er waren tijden dat de vrouwenbeweging zich ertegen verzette dat de vrouw als lustobject werd gebruikt (alhoewel die verontwaardiging selectief was: de naakte dame op de PSPposter was wel in de haak, maar die leidde dan ook naar een stralende socialistische toekomst). </p>
Aankleden! Allemaal!
Een verbod op blote-borstenposters in garagekantines is een ernstige aantasting van de arbeiderscultuur. Maar ik erger me aan de ongevraagde vleesshow die me op elke straathoek ten deel valt, van Tietjerksteradeel tot Kuttingen,