Stadsromantiek

Pier acht, het kleine pontje naar de Zamenhofstraat in Noord. Niet zo’n groot roll’on-roll’offveer zonder voor- en achterkant, maar een ouderwets bootje dat bij de afvaart achteruit moet steken en vervolgens keert om het ruime sop te kiezen. Voor de wachtenden staat er een ouderwets bushokje van het GVB, dit is met recht een waterbus. Havenromantiek.
Tot mijn verbazing komt de GVB-beambte geen geld ophalen, terwijl het veer naar de Zamenhofstraat toch als enige niet gratis is. Bij navraag blijkt dat we naar het oostelijke havengebied gaan. Vandaar al die blanke gezichten die van de boot kwamen. Mijn eerste overtocht naar het nieuwe kantoor en ik zit op de foute boot. Weg romantiek, zelfs de deels verrotte dekplanken van de aanlegsteiger krijgen ineens een andere toon.
Tot mijn verbazing varen we dicht onder de noordelijke oever. Boten houden toch net als auto’s rechts, dan zouden we toch aan de zuidelijke oever moeten blijven? We leggen aan bij de veerhaven van het GVB in noord, een collega van de schipper moest hier worden afgezet omdat zijn dienst erop zit. Maar ik mag niet van boord. ‘Waarom niet?’ vraag ik. Geen antwoord, alleen een nors nee schudden. Stadsromantiek.