Soort bijdrage: Column



  • Om het wachten op vlucht KL1927 te bekorten dronk ik een kop koffie in de stationshal van Schiphol. Afwezig staarde ik naar de kwetterende mussen die een tafeltje verder om een broodkruimel vochten, een alledaags tafereeltje.




  • Er staan nieuw reclameborden langs de snelwegen rond Amsterdam, met een reusachtige versleten schoenzool. Al een week tuur ik me suf, maar het onderschrift blijft onleesbaar klein.




  • Het zou allemaal beter worden. Makkelijker, sneller en vooral: goedkoper. De invoering van de euro zou slechts zegeningen brengen.




  • Als ik omkijk zie ik een donkere heuvel oprijzen in een grauwe plas water. Het is een beetje een bobbelige heuvel, en er steekt een rare staak uit omhoog. In het water drijven bruine  vlekken, kijk, uit eentje komt wat zwarte rook.


  • Sentimentele snelweg


    Vol verbazing realiseerde ik me van de week dat van de snelweg die ik vijftien jaar geleden bereed, zo goed als niets is overgebleven. ‘De nieuwe tijd net wat u zegt / maar het maakt me wat melancholiek’, zong Wim Sonneveld al.




  • Eindelijk kan ik er met open vizier voor uitkomen dat ik mijn GFT-afval niet apart inzamel en dat uienschillen, klokkenhuizen en eierdoppen bij mij rigoureus de grijze vuilniszak in gaan.




  • Weg met die schuldgevoelens over autorijden. Wat een ouderwetse kletspraat dat dat slecht zou zijn voor het milieu. Sterker nog, je bewijst de natuur er tegenwoordig een dienst mee: hoe meer je rijdt, hoe schoner.




  • Big Brother houdt nooit meer op: in het Rotterdamse Saftlevenkwartier zijn gisteren de werkzaamheden begonnen om de buurt te voorzien van camera’s.




  • Sinds vorige week ben ik officieel erkend als loser. Het is zo erg met me gesteld dat er een serie radio- en tv-spotjes is gemaakt om me op te monteren.




  • Kom ik terug van vakantie, staat er plotseling een plantje op mijn tafel. Wat leuk, een welkomstgebaar van de buren denk ik argeloos. Maar dan zie ik dat er een briefje bij ligt, een briefje van mijn stadsdeelwethouder Ruimtelijke Ordening.




  • Nietsvermoedend lig ik zaterdagmorgen op het strand van Egmond aan Zee. Plots komen uit alle richtingen mensen met witte jacks aanlopen, ze posteren zich met een lang groen plastic lint aan de vloedlijn.




  • ‘Onze Boris is zinloos vermoord’. Onder dat motto trokken twee- tot driehonderd demonstranten afgelopen maandag door de straten van Drachten. Alle ingrediënten waren er: spandoeken, bloemen, een foto van de dode op de plaats des onheils, tranen.