• Deel 3: Zweden (vervolg). Met een shovel harkt Lars Adebring het erf van zijn autosloperij aan, zijn grote lijf baadt in het zweet.




  • Giechelend bekijken drie huisvrouwen het damesurinoir in de toonzaal van Sphinx. Toevallig staan ze voor het enige exemplaar waarbij de pictogrammen met de gebruiksaanwijzing ontbreken.




  • Nietsvermoedend lig ik zaterdagmorgen op het strand van Egmond aan Zee. Plots komen uit alle richtingen mensen met witte jacks aanlopen, ze posteren zich met een lang groen plastic lint aan de vloedlijn.




  • De Overijsselse polder Mastenbroek krijgt een eigen parfum. Een luchtje met ‘dierlijke noten’, belooft de fabrikant. Een boos VVD-raadslid spreekt van ‘strontspray’.


  • Bewegende bergen


    Aan de Nederlandse snelwegen wordt vrijwel voortdurend gewerkt. Over de schoonheid van werk in uitvoering en de ondoorgrondelijke choreografie van bergen zand en puin.


  • Leefbaarheid maakt sur place


    Sinds de vorige meting in 2008 is de leefbaarheid weliswaar iets teruggelopen, maar dat gaat om een ‘vermindering die achter de komma moet worden gezocht’. De onderzoekers betonen zich aangenaam verrast.




  • Woonerven zijn een typisch product van de jaren zeventig. Stonden aanvankelijk stedenbouwkundige principes en buurtinspraak voorop, al snel namen verkeerskundigen de macht over. Maar heel voorzichtig is er sprake van een nieuwe elan.




  • Eeuwenlang bepaalde het gesloten bouwblok het aanzicht van de Europese stad. De eerste barst in dit bastion werd geslagen door Haussmann, Le Corbusier maakte het karwei af. Maar steden blijken niet zonder bouwblokken te kunnen.




  • Architect Willem-Jan Neutelings: ‘Vroeger leerden architecten om kozijnen te detailleren met kieren. Toen het dubbelglas kwam, moest alles potdicht waardoor ventilatieschuiven in de dubbeldikke kozijnen noodzakelijk werden. De laatste stap is dat we lucht door buizen jagen zodat de ramen dicht blijven.’


  • Sentimentele snelweg


    Vol verbazing realiseerde ik me van de week dat van de snelweg die ik vijftien jaar geleden bereed, zo goed als niets is overgebleven. ‘De nieuwe tijd net wat u zegt / maar het maakt me wat melancholiek’, zong Wim Sonneveld al.




  • Journalist Tijs van den Boomen en filmmaker Gerard van der Wardt maakten op de Demer, het meest platgetreden stukje winkelstraat van Eindhoven, een film over dit fenomeen: Welkom in Control Space. ‘Het enige doel is hier consumeren.’


  • Suitcase Symphony


    Jeriël Bobbe ontwierp een serie geribbelde tegels, elk met een eigen toonhoogte. Leg ze in de juiste volgorde en de wieltjes produceren een melodie.