• Hier, op het Onze-Lieve-Vrouweplein in Maastricht, begon in 1995 de omwenteling.




  • Kunstenaars en andere mensen met creatieve ideeën trekken naar Rotterdam, Antwerpen en Brussel. Weg van Amsterdam. De hoofdstad reageert: er komt een officieel broedplaatsenbeleid.




  • In de jaren van de wederopbouw ontstond in Emmen de wijk Emmerhout, ontworpen door Niel de Boer. Hier kwam ook het eerste woonerf in Nederland – het echte woonerf waar de auto niet kan komen.




  • Een verbod op blote-borstenposters in garagekantines is een ernstige aantasting van de arbeiderscultuur. Maar ik erger me aan de ongevraagde vleesshow die me op elke straathoek ten deel valt, van Tietjerksteradeel tot Kuttingen,


  • De Klomp lokt u de auto uit


    De NS opende vandaag het eerste transferium-nieuwe-stijl voor de uitdijende Randstad. Voorlopig kun je er nog geen uitsmijter eten.


  • Werk aan de rotonde


    Het is jammer dat er geen beursgenoteerd fonds voor rotondekunst is, want anders zou u daar beslist in moeten investeren. Reken maar even mee.


  • ‘Een aspirientje tegen de filepijn’


    Een maquette lijkt deze foto wel, met wegen van grijs papier, lantaarnpalen uit paperclips en wollige bomen. Kleine veegjes suggereren dynamiek op de wirwar van snelwegen, maar toch lijkt het beeld bevroren en doodstil.


  • Praten tegen palen


    Middels de palen laat de ANWB zien voor ons klaar te staan. In Oostenrijk hebben praatpalen er een nieuwe functie bij gekregen: bij mist, files en ongevallen gaan ze knipperen om automobilisten te waarschuwen.


  • Het oog op het IJ


    Dit voorjaar verrees een groot reclamebord voor mijn neus, net naast de aanlegsteiger van de pont. Het oog op het IJ stond erop.


  • Gentrification in de Indische Buurt


    Nieuwe stedelingen willen een woning van voor de oorlog. En dus laten ze de nieuwe Indische Buurt links liggen en klitten ze samen in het oude deel van de buurt. Niet-westerse concentreren zich juist in de stadsvernieuwingsblokken.


  • Kunst als pleister


    Jette – Was het uit schuldgevoel, dat het Hoofdstedelijk Gewest – de aanstichter van alle veranderingen – begin jaren negentig besloot een kunstwerk op het middeneiland te zetten? In ieder geval kreeg Eric Desmedt, bijgenaamd ‘Le Prince Eric’, opdracht iets te ma


  • Een tweede thuis om koffie te drinken


    Al in de dertiende eeuw, en mogelijk ook al twee eeuwen eerder, lag er ten zuiden van het Zoetermeer een dorp dat niet heel verassend Zoetermeer werd genoemd. Eeuwenlang veranderde er niet veel, het aantal inwoners steeg heel langzaam, tot er in 1960 8.500 mensen woonden. Eind jaren vijftig wilde…